"Hajdutja e librave" vlerësohet për guximin e Zusakut, një guxim i shprehur më herët edhe në "Unë jam lajmëtari". Do të lexohet dhe pëlqehet në masë sepse tregon një histori në të cilën librat bëhen thesare. Dhe se askush nuk e kundërshton këtë ndjesi.
