Ky libër të jep një lloj kënaqësie letrare të rrallë, një kënaqësi të tillë, si ato kur të bie në dorë ndonjë roman i humbur prej kohësh i Xhorxh Eliotit apo Balzakut. Pa lexuar as gjashtë faqe, e kupton që ke hyrë në një botë artistike, e cila është ngulitur në mënyrë të pashlyeshme në imagjinatën tënde dhe që, në njëfarë mënyre, të ndikon. Personazhet janë familjarët e tu. Ua njeh frikërat dhe dëshirat, shtëpitë, peizazhet, politikën me të cilën merren. Njëkohësisht, gjithçka duket si e re. Paraqitja e përsosur e personazheve, që ndonjëherë të duket se i njeh më mirë se shokët e tu, pasioni i autores për ide dhe vizion, e shoqërojnë pa pushim. Prandaj është ngjitur në të njëjtin panteon me Balzakun dhe Xhorxh Eliotin. Jemi me fat që Doris Lessing vazhdon të shkruajë.” -Lisa Appignanesi, Independent
